Carl Larsson schilderde in in 1901 dit tafereel tijdens een koude winteravond. Zijn kinderen Brita en Kersti zitten geheel links en kijken hoe papa een schets maakt van wat later een olieverfschilderij zal worden. De olielamp op tafel verspreidt een gezellig licht. Op tafel staan een schaal met appels, peren en druiven. Maar wie goed kijkt, ziet ook een grote kist sigaren, koffiekopjes, een koffiepot en een dienblad. Zijn vrouw Karin pakt zojuist een fles Benedictine om deze op het dienblad te zetten. Voor de beide meisjes is de tafel gedekt. Opvallend is de deur naar de 'bloemenkamer', een serre, die open staat. Verwachten de Larssons visite? Op de tafel in de bloemenkamer branden wat kaarsen. Het schilderij geeft een warme, geborgen sfeer.
Carl Larsson schrijft zelf: 'Het is zo afschuwelijk buitenshuis. De wind giert door de bomen en de sneeuw is geen sneeuw, maar net speldenprikken die in je ooghoeken steken; en terwijl je huilt en steunt, slaat een trol met een zweep op je rug. Heerlijk om dan binnen te kunnen kaarten!'
Wellicht is er een kaartavondje aanstaande. Let ook eens op het prachtige interieur in de tinten rood en groen. Op de deur schilderde Carl een portret van Esbjörn (de jongste zoon) en er boven schilderde hij in sierlijke letters Gods Vrede. De avond zal ongetwijfeld een intieme, warme aangelegenheid zijn geweest. Wij nemen er, nu de avonden wat kouder zijn geworden, een voorbeeld aan. Zo meteen sluit ik de gordijnen, ga koffie zetten en steek de openhaard aan. Het is een beetje 'snoepen' van zijn levenskunst! Wie het schilderij wat beter en groter wil bekijken, moet even op de afbeelding klikken. U ontdekt dan wellicht nog meer mooie details.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten