Carl Larsson, leven en werken

Velen hebben reeds kennis gemaakt met de Zweedse schilder Carl Larsson (1853-1919). De beeldende kunstenaar die tijdens zijn werkzame leven zijn gezin, echtgenote en acht kinderen tot zijn onderwerp maakte. Deze 'gelukkige mensen' zoals Carl Larsson zichzelf en zijn gezin typeerde, fascineert ons nog steeds. In zijn werk, zowel in zijn schilderijen als in zijn teksten, geeft hij ons zijn filosofie mee: het liefhebben van kinderen, de mensheid in het algemeen en de natuur. Hij doet dit met een levenswijsheid die sterk onder invloed stond van de filosofen Emerson en Ruskin. Het is juist die onbevangenheid van het geluk binnen het gezin, de verbondenheid met de natuur en het huisje op het platteland dat ons nog steeds in de greep houdt. Het is de gedachte aan een ongeschonden wereld waar iedereen van droomt en dat zo prachtig gevisualiseerd wordt in zijn werk. Daarom deze blog over zijn leven en werken.

woensdag 1 april 2015

Komedie in Huize Larsson


'In de hoek' noemde Carl Larsson deze aquarel uit 1895, waarbij zoon Pontus wat sombertjes op zijn stoel zit. Maar, zit hij daar werkelijk in 'het strafbankje' toen zijn vader zijn schets hier voor begon? De aquarel maakt deel uit van de twintig werken voor het boek 'Et Hem', die in 1897 tentoongesteld werden in Stockholm. Hoewel de serie traditioneel geacht wordt te zijn begonnen in de zomer van 1894, lijkt het redelijk dat ze van enkele jaren later zijn. Ze tonen een opmerkelijke consistentie van stijl waarmee hij in 1896 en 1897 schilderde. Enig oponthoud zal de geboorte van dochter Kersti in 1896 zijn geweest. Larsson schreef bij deze aquarel van Pontus in de zitkamer, dat het werk was ingegeven door de aanblik van het trieste jongetje dat van tafel was gestuurd voor 'wangedrag' tijdens de maaltijd en nu in de mooie kamer zijn zonden overdenkt. Veel van deze verhalen waren echter komedie. Ingegeven door het feit dat het wel iets aardigs had om de lezers deelgenoot te maken van de huiselijke perikelen. Larsson was op zoek om zijn interieur zo mooi mogelijk in de boeken te presenteren. Het is daarbij onwaarschijnlijk dat hij wachtte tot er zich een toevallige huiselijke situatie voordeed. Meer waarschijnlijk is dat Pontus straf het zitten op de stoel was voor een vader die nodig zijn interieur wilde schetsen. Het eigenlijke onderwerp van de tekening is de ruimte zelf. De frisse combinatie van de van de gestreepte stoelhoezen en vloerkleden, tegenover de tegels van de haard.  De deur staat centraal met daar om heen een mix van asymmetrie op het onderste op het onderste paneel van de deur. Het bovenste paneel is beschreven met Larssons eigen variatie op een gedicht van Kate Greenaway, waarin hij de veranderingen aanbracht van 'Er was een oude vrouw, die woonde op een heuvel' veranderde naar 'Er was een kleine vrouw die woonde met Carl Larsson'. Boven de deur zien we versieringen, al was het een klassieke tempel, omringd door bladeren. Rechts de 18de eeuwse tegelkachel versierd met volksmotieven. Op de muur aan de linkerkant hangt een ets uit 1886 getiteld 'De Glada festen'. De achttiende-eeuwse setting is heel toepasselijk in deze ruimte, waar de wat 'bleke' kleuren in de bloemmotieven, de witte stoelen met hun blauw-wit  gestreepte hoezen het vertrek tot een typische afgeleide maakt van het Franse karakter van de Zweedse Rococo. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten