Carl Larsson, leven en werken

Velen hebben reeds kennis gemaakt met de Zweedse schilder Carl Larsson (1853-1919). De beeldende kunstenaar die tijdens zijn werkzame leven zijn gezin, echtgenote en acht kinderen tot zijn onderwerp maakte. Deze 'gelukkige mensen' zoals Carl Larsson zichzelf en zijn gezin typeerde, fascineert ons nog steeds. In zijn werk, zowel in zijn schilderijen als in zijn teksten, geeft hij ons zijn filosofie mee: het liefhebben van kinderen, de mensheid in het algemeen en de natuur. Hij doet dit met een levenswijsheid die sterk onder invloed stond van de filosofen Emerson en Ruskin. Het is juist die onbevangenheid van het geluk binnen het gezin, de verbondenheid met de natuur en het huisje op het platteland dat ons nog steeds in de greep houdt. Het is de gedachte aan een ongeschonden wereld waar iedereen van droomt en dat zo prachtig gevisualiseerd wordt in zijn werk. Daarom deze blog over zijn leven en werken.

zondag 16 november 2014

Larssons kinderen als model


Het was vooral Pontus Fürstenberg, Larssons weldoener, die weg was van de kinderportretten. Hij kocht dan ook van alle Larsson kinderen een portret. Pontus Fürstenberg (4 oktober 1827 - 10 april 1902) was een Zweedse kunstverzamelaar en koopman uit een joodse familie. Hij was getrouwd met Göthilda Magnus.

 
Pontus Fürstenberg werd geboren in Östra Hamngatan 26, in Göteborg, Zweden. Zijn familie vestigde zich in Zweden aan het begin van de 19e eeuw. Pontus was het oudste kind en zijn ouders waren groothandelaren Levy Fürstenberg en Rosa Warburg. Levy was ook eigenaar van het textielbedrijf Levy Fürstenberg & Co. Een goed lopend bedrijf dat de economie in het land versterkt.
 

Hij kocht bijvoorbeeld het kinderportret van Ulf en Pontus met helm en sabel, of de kleine Lisbeth met haar rode kousen, een rood jurkje, een gestreept schortje en haar rode pop. Over dit portret schrijf Carl Larsson: 'Lisbeth, ons kleintje, is net een in de zon glinsterende kleine trol. Het licht glans en schittert als vonkjes om haar heen, haar lach parelt en klinkt als een klok. Ze giechelt, en er is geen spoortje van verdriet te bekennen, waar ze ook maar opduikt.' Larsson maakte in het zelfde jaar ook een portret van Suzanne (in de collage in het midden). Ze staat op een krukje met haar mooie jurk aan. Ze kijkt wat verlegen in de richting van haar vader, die haar op dat moment portretteert. Ze plukt een beetje aan haar jurk, want het poseren duurt wel heel erg lang. Larsson gebruikte zijn kinderen ook zo af en toe als model voor zijn wat grotere werk, de schilderijen voor scholen, theater en musea. De kinderen mochten dan de door Karin genaaide historische kleding dragen. De historische kleding bevond zich in een schuurtje bij het huis in Sundborn. Hoewel de kinderen het niet altijd leuk vonden om in die kleding te moeten poseren, was de enorme verkleedkist in het schuurtje een gewilde ruimte om er te spelen. Want welk kind wil dat nu niet, zo'n prachtige prinsessenjurk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten