Carl Larsson schilderde menigmaal zijn kinderen en zijn vrouw Karin wanneer zij zaten te lezen. In Huize Zonnegloren werd veel gelezen. In het huis is dan ook een prachtige, bijna Engels aandoende, bibliotheek aanwezig. De onvermoeibare en nieuwsgierige Carl Larsson was trots op zijn bibliotheek. In dit vertrek compenseerde hij de jaren van zijn jeugd waarin er nauwelijks geld was om een boek te kopen. Wanneer hij zijn gasten rondleidt door zijn huis dan zegt hij over zijn bibliotheek, overigens maar een vertrek van vier bij viereneenhalve meter: 'Een heiligdom, voel de stille vrede en de grote plechtigheid. Heilige woorden, mooie gedichten, ernstige en diepe gedachten, voordrachten, vrolijke liedjes, verdrietige maar onderhoudende verhalen. Maar ook onderwijsonderzoek en briljante ontdekkingen, in kaart gebrachte kunstwerken, de mooiste allertijden.
Al deze en nog veel meer omvatten de muren van deze hutachtige klein hoek van het huis. Ik zou zeggen, bijna alles dat door de menselijke geest is vervaardigd, het hoogste van het hoogste, kunt u gemakkelijk naar beneden brengen door een van die uitgaven tussen de rijen boeken vandaan te halen.'
Ook in de bibliotheek is de geordende hand van Karin en hun beider goede smaak te ontdekken. Het geweven kleed, waarvan zij alleen de randen een patroon meegaf, omdat het geweven patroon op het tafelblad toch nooit zichtbaar zou zijn en o.a. de kraaltjeslamp (hier niet te zien) boven de tafel. Ook in de bibliotheek veel schilderwerk van Carl zoals op de deur het portret van dochter Kersti. Aan de wand enkele ingelijste Zweedse oude handschriften, die Carls belangstelling voor kunst en kalligrafie bevestigen. Kortom, de bibliotheek van Huize Zonnegloren mag worden bestempeld als een echt 'kenniscentrum'.
